Kapatid, may pinagdadaanan ka
ba? Naranasan mo na ba ang nagmahal, nasaktan at kahit ganoon pa man ang
nangyari patuloy mo pa ring pinapaalala kung gaano mo sya kamahal? Kinalimutan
mo ba ang iyong sarili sapagkat ang mahalaga sa iyo ay ang kapakanan ng
minamahal mo? Nasaktan ka na ba dahil ang minahal mo ay nagawa pang talikuran ka
kahit ibinigay mo na ang lahat ng makakaya mo para sa kanya? Naranasan mo ba na
kahit ilang ulit ka na niyang sinaktan, ipinahamak at iniwan pilit mo pa ring pinapahiwatig
sa kanya kung gaano mo siya kamahal na kaya mong hintayin ang araw na maaalala
ka rin niya?
Kapatid, hindi ka nag-iisa. Ang
karanasan mo ay siya ring naging karanasan ng ating Panginoong Hesus. Isang araw
ng Huwebes noon, si Hesus at ang Kanyang mga mag-aaral ay nagtitipon-tipon sa
isang silid para sa isang pagsasalo-salo. Pagkatapos nilang kumain ng hapunan,
hinugasan ni Hesus ang mga paa ng Kanyang mga mag-aaral (John 13: 14-17). Ang akma
ng paghuhugas ng paa ay di maituturing na kakaiba sapagkat nagawa na ito ni
Abraham sa panahon niya (Genesis 18:4). Mababasa din sa Ebanghelyo ni San Lukas
( 7:44-47), na pinuri ni Hesus ang paghugas ng kanyang mga paa ng isang babae
gamit ang kanyang mga luha upang basain ang mga ito at saka pinunasan gamit naman
ng babae ang kanyang buhok. Sa Ebanghelyo din naman ni San Juan (12: 1-7),
isinulat na hinugasan ni Maria Betania ang mga paa ni Hesus gamit ang isang
mamahaling pabango at saka pinunasan ng kanyang buhok. Maaari nating sabihin na
isang pangkaraniwang gawain lamang ang paghuhugas ng paa ayon sa Bibliya. Pero ano
ba ang meron para gunitain natin ang paghuhugas ng paa ni Hesus sa Kanyang mga
mag-aaral? Sa totoo lang hindi naman ang paghugas ng mga paa lang ang
binibigyan natin ng diin sa araw na ito kundi higit sa lahat ang sinabi ni
Hesus sa Kanyang mga mag-aaral kung bakit Niya hinugasan ang kanilang mga paa. Ang
sabi ni Hesus, “Tinatatawag ninyo akong Guro, at Panginoon: at mabuti ang
inyong sinasabi; sapagka’t ako nga. Kung ako nga, na Panginoon at Guro, ay
naghugas ng inyong mga paa, kayo naman ay nararapat ding mangag-hugasan ng mga
paa ng isa’t isa.” Mas lalong mauunawaan natin ang malalim na pananalita ni
Hesus tungkol sa kahulugan ng paghuhugas ng mga paa kung pakinggan natin ang
mga salitang ito ni Hesus, “Isang bagong utos ang sa inyo’y ibinibigay ko, na
kayo’y mangag-ibigan sa isa’t isa: na kung paanong iniibig ko kayo; ay
mangag-ibigan naman kayo sa isa’t isa.” Sa maikling salita, ang paghuhugas ni
Hesus ng mga paa ng kanyang mga mag-aaral ay isang pagsasalarawan ng kanyang
dakilang pagmamahal. Si Hesus na isang Panginoon, ang nag-iisang anak ng Diyos,
pinaglingkuran ang kanyang mga mag-aaral kahit na sila ay mga tao lamang. Si
Hesus na anak ng Diyos ay handang maglingkod nang may kapakumbabaan at walang
pagtatangi sa ngalan ng pag-ibig kahit sila ay mga tao lamang.
Pero ano ang isinukli ng
kanyang mga mag-aaral sa ipinamalas Niyang dakilang pagmamahal? Ipinagkanulo ni
Hudas si Hesus. Ikinaila naman ni Pedro si Hesus ng tatlong beses. Nagduda si
Tomas na muling mabuhay si Hesus. Naglaho na parang bula naman ang ibang mga
mag-aaral ni Hesus habang siya ay nililitis, pinahirapan at pinatawan ng
parusang kamatayan batay sa mga bintang lamang laban ng mga ayaw sa Kanya.
Alin po ba ang mas masakit? Ang
ipako si Hesus sa Krus o yong iwanan siya ng mga minahal niyang mag-aaral na
nag-iisa? Ayon sa Ebanghelyo ni San Mateo (26:56), “Nang magkagayon, iniwan
siya ng mga alagad at sila ay tumakas.” Di po ba mas nadagdagan pa ang sakit kung
tinakasan ka ng mahal mo sa buhay kung kailan hirap na hirap ka na nga sa mga
pinagdadaanan mo at ang kinakailangan mo ay isang karamay? Di po ba ang sagwang
tingnan na namuhay ang mga mag-aaral ni Hesus sa loob ng tatlong taon na kasama
siya at nakilahok pa sa Kanyang mga himala at kapurihan, ngunit sa kabila nito,
walang nangahas sa kanilang tulungan siya na buhatin ang kaniyang krus? Sa
Ebanghelyo ni San Marcos (15:21), isinulat na kinakailangan pang pilitin si Simon
na taga Cirene na samahan at pasanin niya ang krus ni Hesus. Nasaan na ang mga
tinulungan ni Hesus? Nasaan na ang mga pinagaling ni Hesus? Nasaaan na ang mga
minahal ni Hesus? Marahil masasabi na nga natin na si Hesus ay nagmahal ngunit
nasaktan.
Pero hindi sa pagkabigo
natatapos ang pagmamahal ni Hesus. Alam niya ang kahinaan ng kanyang mga
mag-aaral. Alam niya na masasaktan siya sa pagtalikod sa kanya ng kanyang mga
mag-aaral. Gayon pa man hangad niyang ipa-alala sa kanila na mahal na mahal
niya sila. Ito ay nasaikatuparan sa tuwing ginaganap ang paggunita sa Huling
Hapunan kung saan sinabi ni Hesus, “Gawin ninyo ito sa pag-aala-ala sa akin” at
kung saan din sinabi niya, “Ang sarong ito’y ang bagong tipan sa aking dugo, na
nabubuhos nang dahil sa inyo” (Lukas 22:19-20). Ang Huling Hapunan ay
nagsilbing tanda sa mga mag-aaral ni Hesus na handa siyang magpatawad sa kanila
bago pa man din sila magkasala sa kanya. Ipinadarama ni Hesus tuwing ginugunita
ang Huling Hapunan na ang pagmamahal niya ay mas higit pa sa pinakamalaking
kasalanan nagawa laban sa kanya. Si Hesus ay nagmahal, nasaktan at kahit ganoon
pa man ang nangyari patuloy niya pa ring pinapaalala kung gaano niya kamahal
ang lahat. Iiwanan lang siya pero hindi siya ang mang-iiwan. Masasaktan lang
siya pero patuloy siyang magmamahal.
Kapatid, may pinagdadaanan ka
ba? Nagmahal at nasaktan ka rin ba gaya ni Hesus? Napapagod ka na ba sa iyong
buhay? Ngayong Huwebes Santo, pinapa-ala-ala sa iyo ni Hesus na mahal na mahal
ka nya at tandaan mong hinding hindi ka mag-iisa sapagka't sa iyo ay sasabihin niya:
Huwag kang mangamba, ‘di ka
nag-iisa. Sasamahan kita, saan man magpunta. Ika’y mahalaga sa ‘King mga mata.
Minamahal kita. Minamahal kita.
